Jednym z najsłynniejszych samolotów bojowych Królewskich Sił Powietrznych Wielkiej Brytanii (RAF) w latach II wojny światowej był Hawker Hurricane. W pierwszym okresie wojny, do 1942 roku, pełnił on głównie funkcję samolotu myśliwskiego, następnie występował przede wszystkim w roli samolotu myśliwsko-bombowego, wspierając siły lądowe aliantów. Na myśliwcu Hurricane zdecydowana większość spośród swoich 40 pewnych zwycięstw powietrznych odniósł największy as brytyjskiego lotnictw myśliwskiego podczas II wojny światowej squadron leader (major) Marmaduke Thomas St.J. Pattle. Według nie do końca potwierdzonych relacji tych zwycięstw było 60. Marmaduke T.St.J. Pattle, zwany „Pat” Pattle, urodził się 3 VII 1914 r. w Butterworth w Afryce Południowej. W 1936 r/ zgłosił się do służby i został przyjęty do Królewskich Sił Powietrznych Wlk. Brytanii.  Po ukończeniu kilkumiesięcznego szkolenia został przydzielony do 80. Dywizjonu RAF. W kwietniu 1938 r. dywizjon został wysłany do Egiptu w celu obrony strefy Kanału Sueskiego.

Karierę najskuteczniejszego pilota myśliwskiego RAF Pat Pattle rozpoczął 4 VIII 1940 r.  od zestrzelenia dwóch włoskich samolotów: Breda Ba.65 i Fiat CR.42. Sam w tej walce też został zestrzelony i musiał dwa dni przedzierać się przez pustynię do swoich. Jednak już 8 VIII 1940 r. ponownie siedział za sterami Gladiatora i zestrzelił następne dwa włoskie samoloty. W listopadzie 1940 r. 80. Dywizjon przeniesiono do Grecji w celu wsparcia lotnictwa greckiego broniącego ojczyzny przed agresją włoską. Do 9 II 1941 r. Pattle zestrzelił kolejnych 11 włoskich samolotów i dwa dni później został odznaczony po raz pierwszy DFC (Distinguished Flying Cross, Zaszczytny Krzyż Lotniczy). 

Ostatni, niestety krótki etap życia kpt. Pattle’a rozpoczął się 20 II 1941 r. wraz z przezbrojeniem 80. Dywizjonu w doskonałe wówczas myśliwce Hawker Hurricane. Były one uzbrojone w 8 karabinów maszynowych i w rękach dobrze wyszkolonych pilotów siały spustoszenie wśród wrogów. Jeszcze tego samego dnia, tzn. 20 lutego, Pattle zestrzelił włoski myśliwiec Fiat G.50, który eksplodował w powietrzu. Następnie w dniach 28 lutego i 4 marca zestrzelił po trzy włoskie myśliwce. Niezwykłe bohaterstwo i kunszt lotniczy docenili przełożeni, awansując 12 marca Pattle’a na stopień majora RAF. Dzień później otrzymał on przydział do 33. Dywizjonu RAF. Powtórnie został odznaczony DFC 18.03.1941 r.

Od 6 IV 1941 r., kiedy to rozpoczęła się inwazja niemiecka na Grecję i Jugosławię, znacznie wzrosła intensywność walk powietrznych. Luftwaffe miała ogromną przewagę na lotnictwem greckim i brytyjskim. Nad stosunkowo niewielkim obszarem Bałkanów codziennie operowała bardzo duża liczba samolotów. Często dochodziło do zaciętych i krwawych walk powietrznych. Już pierwszego dnia niemieckiej agresji Pattle strącił dwa myśliwce Messerschmitt Bf 109. Dwa dni później, wykonując lot bojowy nad Jugosławią, zniszczył na ziemi kilka (5?) samolotów wroga. W kolejnych dniach zestrzelił kilkadziesiąt (do dzisiaj toczą się spory – ile dokładnie?) samolotów niemieckich i włoskich. Od 14 kwietnia walczył z gorączką, która przerodziła się w grypę. Mimo to codziennie wykonywał po kilka lotów bojowych – aż do feralnego 20 kwietnia, kiedy to został zestrzelony przez załogę myśliwca Messerschmitt Bf 110 i zginął w wodach zatoki w pobliżu Pireusu.

Sqdr Ldr Pat Pattle był człowiekiem niezwykłym. Moim zdaniem jest jednym z największych, wciąż mało znanych prawdziwych bohaterów II wojny światowej. Los sprawił, że walczył zaledwie niecałe 9 miesięcy, ale jego hart ducha, wspaniałe umiejętności jako pilota i nadzwyczajny zmysł taktyczny sprawiły, że podczas kolejnych pond czterech lat wojny, jakie minęły od jego śmierci do upadku III Rzeszy i Japonii, żaden pilot RAF nawet nie zbliżył się do osiągnięć Pattle’a jako asa myśliwskiego.